3 november: Lesotho

Om 6 uur gaat de wekker. Vandaag met de landrover en Ranger Chris ( hele stoere lekkere kerel ) via de Sanipass naar Lesotho. Dit onafhankelijke  koninkrijk in de bergen is ongeveer even groot als België. Het dak van Afrika zoals Lesotho wel wordt genoemd is landschappelijk prachtig, maar toeristisch niet ontwikkeld. Lesotho behoord tot een van de armste landen van de wereld. De Koning is een katholieke koning en hij krijgt geld voor ontwikkeling maar dat stopt hij zelf in zijn zakken. Wij zijn vanuit het zuiden via de Sannipass met de jeep omhoog gereden. Een geweldige route over zandpaden en rotsweggetjes ( een gedeelte is een smokkelroute voor de Basotho ( inwoners van Lesotho) die meestal te voet maar ook vaak met ezels smokkelwaar vervoeren om zo wat geld te verdienen.
Halverwege de route moeten we langs de Douane van Zuid Afrika. Weer stempelen en doorhobbelen naar boven door een heel stuk niemandsland. Op een hoogte van 2873 meter bereiken we de grens van Lesotho. We arriveren bijna 1e dorp. Wat een armoede. Ik schrik ervan. Doordat het zo hoog ligt is het koud en kil. In de winter kan de temperatuur dalen tot -21. Ze hebben niets, alleen een rond hutje. Water komt uit de bergen. Het vlees komt van hun eigen beesten en de meeste groente verbouwen ze zelf. Verder hebben ze niets. Ik kon het niet over mijn hart verkrijgen om weg te gaan zonder wat souvenirs te kopen. Pingelen doen ik niet en ik betaal gewoon wat hij vraagt en geef nog wat extra. het volgende dorp ligt 63 km verder en we gaan daar dus niet meer naar toe. Kost uren en we zien alleen maar armoede. Op de terugweg gaan we eerst naar de hoogste pub van Afrika. Zo mooi gelegen ( het dak van Afrika )
De terugweg naar beneden lijkt nog spectaculairder dan de weg naar boven. Bij ieder bocht is het uitzicht nog mooier dan eerst. En ik geniet natuurlijk ook van Chris.... Wat een lekker ding, wil ik wel een beschuitje mee eten. In de wintermaanden organiseert hij duiksafari's in Mozambique ( toch maar een brevet halen!!! )